در حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در سوریه و به شهادت رسیدن جمعی از فرماندهان نظامی و افراد غیرنظامی، اظهارنظر ایران متمرکز بر نقض کنوانسیون روابط سیاسی (دیپلماتیک) وین ۱۹۶۱ و کنوانسیون راجع به پیشگیری و مجازات جرائم علیه اشخاص مورد حمایت بین المللی از جمله ماموران دیپلماتیک ۱۹۷۳ بوده است.
نماینده دولتهای دیگر نیز در جلسه شورای امنیت به دلیل اینکه حمله به کنسولگری بوده، به کنوانسیون روابط کنسولی وین ۱۹۶۳ استناد جستند.
این درحالیست که وظیفه مراقبت و رعایت مصونیت در این کنوانسیونها بیشتر متوجه دولت میزبان است و در حمله اسرائیل به کنسولگری ایران آنچه که بیش از همه نقض شده است، حقوق_بشردوستانه بین المللی و اصل تفکیک می باشد.
براساس اصل تفکیک ، اهداف و اماکن غیرنظامی را نمی توان مورد آسیب قرارداد. حضور فرماندهان سپاه در ساختمان کنسولگری، این ساختمان را به یک هدف نظامی، تبدیل نمی کند زیرا که از این ساختمان برای اهداف نظامی استفاده نشده است و کاربری آن تغییر نکرده است.
این نکته در اظهارات دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل مورد توجه قرار گرفت. وی ضمن محکومیت اقدام اسرائیل در حمله نظامی به کنسولگری ایران در دمشق، این اقدام بویژه آسیب زدن به زیرساختهای غیرنظامی را مغایر حقوق بین الملل بشردوستانه دانست.
