چین اعلام کرد: «تایوان بخشی غیرقابل تفکیک از قلمرو چین است و آب‌های تنگه تایوان، از هر دو سواحل به سمت وسط تنگه، در ابتدا آب‌های داخلی چین هستند. بعد از آن، دریای سرزمینی، بعد از آن، منطقه مجاور و سپس منطقه انحصاری اقتصادی [چین] است» البته «چین به حقوق کشورها برای تردد مطابق حقوق بین‌الملل احترام می‌گذارد».
بر اساس کنوانسیون حقوق دریاها ۱۹۸۲ تنگه بین‌المللی عبارتست از «تنگهای که در خدمت کشتیرانی بین‌المللی بوده و بخشی از دریای آزاد یا منطقه انحصاری اقتصادی را به بخشی دیگر از دریای آزاد و منطقه انحصاری اقتصادی پیوند می‌دهند. همچنین تنگه‌هایی که دریای سرزمینی یک کشور را به بخشی از دریای آزاد یا منطقه انحصاری اقتصادی کشور دیگر مرتبط می‌کنند جزء تنگه‌های بین‌المللی به‌حساب می‌آیند.»
براساس این معاهده، تنگه‌هایی که دریای سرزمینی یک کشور را به بخشی از دریای آزاد یا منطقه انحصاری اقتصادی کشور دیگر مرتبط می‌سازند، تابع قاعده عبور بی‌ضرر هستند و تنگه‌هایی که بخشی از دریای آزاد یا منطقه انحصاری اقتصادی را به بخش دیگری از دریای آزاد یا منطقه انحصاری اقتصادی مرتبط می‌کنند تابع عبور ترانزیت هستند.
چین با تاکید بر اینکه تایوان بخشی از چین است قصد دارد ماده ۳۸ کنوانسیون را جاری بداند. براساس این ماده درصورتی که تنگهای تنها راه عبور نباشد و راه‌های مشابه دیگری وجود داشته باشد، نظام عبور ترانزیتی اعمال نمی‌شود، بلکه عبور بی‌ضرر اعمال می‌شود.
برگرفته از کانال ایتا – @intllaw
