در اسکاتلند از دوم تا هشتم دسامبر، هفته ملی آگاهی از غم و اندوه ( National Grief Awareness Week) است. این مهم، تحت نظارت سازمان_غم_خوب (the Good Grief organisation) اداره می شود که خود نهادی است که ۸۰۰ سازمان حمایت از سوگ را نمایندگی می کند. هدف این سازمان، عادی سازی غم و اندوه است تا تابو و ترس از مردن و چالش صحبت در خصوص مرگ شکسته شود و نیز حمایت از کسانی که مصیبت زده شده و با غم و اندوه زندگی می کنند آسان تر شود.

??از جمله اقدامات این سازمان، ایجاد و ترویج منشور سوگ برای کودکان و بزرگسالان در اسکاتلند مبتنی بر حقوق بشر است.

اما چرا حقوق بشر و غم: نحوه حمایت ما از کسانی که غمگین هستند به همان اندازه مهم است که ما از یک کودک و زندگی جدید در دنیای خود حمایت می کنیم. اگر به دنیا آمدن حقوق انسانی ما را تضمین می کند، پس مردن و سوگواری نیز چنین است.

کشورهایی مانند بریتانیا با تفسیر موسع «حق_بر_سلامت» در میثاق_بین‌المللی_حقوق_اقتصادی_اجتماعی_و_فرهنگی و ماده ۸ کنوانسیون_اروپایی_حقوق_بشر، حق_مراقبت_اجتماعی و حق_مراقبت_تسکینی در برابر سوگ و اندوه را ذیل حق_بر_سلامت قابل حمایت دانسته اند. دلیل این استدلال این است که حق بر سلامتی صرفاً حقی بر سلامت روانی نیست، بلکه دارای ابعادی جامع از جمله حق_برخورداری_از_یکپارچگی_روانی_عاطفی_و_روانی است.

همچنین باید ارائه حمایت از سوگواری از جمله اعلام عزادارای_عمومی، اعلام همدردی در فجایع رخ داده کشورهای دیگر را به عنوان یک وظیفه بر عهده دولت در عرصه ملی و بین المللی بدانیم.

تقنین و اساسی سازی «حق_بشر_بر_غم_و_اندوه»، مصداق یک جامعه_مدرن و مترقی و نشانه‌ای از انسانیت_جامعه است. افزون بر اینکه عزای عمومی، مصداقی از احترام_به_حافظه_عمومی ملت در ارتباط با شخصیت ها و وقایع تاثیرگذار در تاریخ ملی و جهان است.

برگرفته از کانال عصر حقوق بشر(ایتا)